مقایسه حداکثر نیروی بایت در بیماران کلاس i پروتز کامل و پارسیل انتهای آزاد فک پایین

مقدمه: کارایی سیستم جونده با حداکثر نیروی ناشی از عمل عضلات بالا برنده فک بین دندان های بالا و پایین مرتبط است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میانگین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی دندانی کامل و نیمه کامل دارای بی دندانی انتهای آزاد فک پایین با توجه به شکل صورت و ریج بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای- تحلیلی، تعداد 64 بیمار 40 تا 65 ساله که نیمی از آن ها بی دندانی کامل و نیمی دیگر نیمه بی دندان بودند به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. بیماران براساس شکل صورت به چهارگروه صورت های مربعی، مربعی- مثلثی، مثلثی و بیضی و بر اساس شکل ریج بی دندان به سه گروه ریج مربعی، مثلثی و بیضی تقسیم شدند. حداکثر نیروی بایت در ناحیه مولر اول در هر سمت به کمک دستگاه دیجیتال سه مرتبه اندازه گیری و میانگین این نیروها برای آنالیز آماری مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری anova, spearman correlation و independent t tests و chi square در سطح معنی داری 0/05 = α آنالیز شدند. یافته ها: حداکثر نیروی بایت در بیماران نیمه بی دندان برحسب کیلوگرم 5/18 ± 18/4 (4/63 ± 20/7 در مردان و  4/7 ± 16در زنان) بود (0/001 > p value). هم چنین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی دندانی کامل برحسب کیلوگرم 3/21 ± 8/5 (3/53 ± 9/9 در مردان و 2/17 ± 7/1 در زنان) بود (0/001 > p value). در بین شکل های مختلف صورت، صورت های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش تری نسبت به سایر گروه ها داشتند (0/001 > p value). هم چنین در بین شکل های مختلف ریج بی دندانی، ریج های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش تری نسبت به سایر گروه ها داشتند(0/001 > p value). نتیجه گیری: حداکثر نیروی بایت در افراد نیمه بی دندان بیش از حداکثر نیروی بایت در افراد دارای بی دندانی کامل بود. هم چنین حداکثر نیروی بایت در صورت های مربعی، ریج های بی دندانی مربعی و مردان بیش از سایر گروه ها بود.